Al vaker heb ik me op vakantiebestemmingen afgevraagd hoe mensen er aan hun rijbewijs komen. In ruil voor een appel en een ei lijkt soms realistischer dan de om en nabij de 40 rijlessen die ik heb gehad (om vervolgens een uur voor mijn rijexamen nog te worden aangereden, maar dat drukte uiteindelijk de zenuwen wel waardoor ik in één keer slaagde...).
Zo ook op Sicilië. Vooraf waarschuwen mensen me al: ,,ze rijden daar als gekken''. We ervaren het tijdens onze vakantie diverse malen. Vanuit kleine zijstraatjes doemen de auto's ineens ver de doorgaande weg op, je kunt vaak nog net een ruk naar links maken om ze niet te raken. Op je eigen weghelft blijven, behoort ook niet echt tot de gebruiksaanwijzing op de snelweg. En dan heb ik het nog niet over het vele getoeter en de manier van parkeren. Hoezo geen parkeerplaats beschikbaar? Dan zet je hem toch gewoon midden op de weg?
Overigens valt dit rijgedrag in het niet bij wat ik heb meegemaakt in Azië. Daar verplaatst iedereen zich al toeterend door het verkeer, waarmee ze willen zeggen: ,,Aan de kant, ik kom eraan''. Rijstroken bestaan vrijwel niet. Oh ja, en ze rijden er vaak ook nog links. Ik vergeet nooit meer de rit op Java. In een busje met vier andere reizigers laten we ons van de Bromo Vulkaan naar Yogyakarta brengen. De rit duurt zo'n negen uur. De chauffeur is een jongeman met een Ferrari-shirt aan. Geen goed teken, zo blijkt later. De reis is een hel. We zitten voorin naast de bestuurder, die rijdt alsof hij Schumacher himself is. Hij haalt in waar het niet kan, valt geregeld bijna in slaap, claxonneert naar de auto's voor hem terwijl het stoplicht op rood staat... Als het donker wordt, krijg ik bijna een zenuwinzinking. Hij blijft inhalen als een gek, houdt totaal geen rekening met tegenliggers die maar al te vaak slechts één voorlicht hebben waardoor het misschien wel op een scooter lijkt, maar het net zo goed een auto kan zijn. Het is een wonder dat we het er levend vanaf hebben gebracht.
Wat zijn we dan in Nederland keurig. Oké, je hebt bumperklevers, hardrijders en rechtsinhalers. Maar vergeleken met de rijstijl in vele andere landen, is het een walhalla op de weg.
En de huurauto op Sicilië heeft het overleefd. Mede dankzij een portie stalen zenuwen en een boel geluk. Ik slaak toch even een zucht van opluchting als we hem in de chaotische parkeergarage op de luchthaven deukloos afleveren.
