,,Ik ga echt nooit op IJburg wonen.'' Ik hoor het mezelf nog zeggen. Niet eens zolang geleden. Véél te ver van de stad. En sáái. Maar nu ben ik om. Niet zomaar van de een op andere dag hoor. Daar is wel een proces aan voorafgegaan. Avonden lang hebben we erover geboomd.
Het was eigenlijk ook helemaal niet de bedoeling. Ons huis ging in de verkoop, want we hadden interesse in Noord. Maar daar liep het allemaal niet zo snel als verwacht en dan ga je verder kijken. We togen naar IJburg voor een informatiemarkt over een heel ander project. Maar dat viel een beetje tegen en ineens liepen we hier tegenaan. Mooie, stoere huizen, op een fijne plek. We reden er langs en het voelde lang niet gek. We stonden er zelf een beetje van te kijken.
Als de verkoop begint, schrijven we ons in. We zien wel hoe het loopt, besluiten we. Nee zeggen, kan altijd nog. Misschien zitten we er wel niet eens bij. Zo'n 750 anderen hebben namelijk ook belangstelling getoond. Voor 31 huizen. We passen een uitgekiende strategie toe bij het kiezen van de woningen. Vijftien voorkeuren mogen we aangeven. Begin januari horen we meer. Maar op de dag voor kerst, zo'n anderhalf uur na de deadline voor inschrijving, gaat de telefoon. De makelaar. ,,Gefeliciteerd, jullie hebben het huis van jullie eerste voorkeur.'' Huh? Nu al? We geven elkaar een highfive. We did it!
Langzaamaan vallen de stukjes op zijn plek. En raken we enthousiast. We besluiten ervoor te gaan. Ergens in het voorjaar van 2016 moet het huis er staan. We kunnen dus nog even aan het idee wennen. En die afstand? Daar leer ik wel mee leven. Voordeel van zo ver fietsen: ik hoef straks nooit meer naar de sportschool!
* Voor de niet Amsterdammers: een buitenwijk van Amsterdam.
