Vol verwachting gaan we een half uurtje na aanvang naar het restaurant, waar het feestgedruis plaatsvindt. We hebben dan al de halve camping aan ons voorbij zien trekken, dezelfde kant op. De meesten stipt op tijd, stel dat ze iets missen. Als we arriveren, is het terras dan ook al goed gevuld, zit iedereen aan een glas zelfgemaakte punch en brengt het personeel schalen met hapjes rond. De kok maakt een reusachtige schaal paëlla. Ook aan de muzikale omlijsting van het geheel is gedacht. Een al wat ouder duo, vermoedelijk een echtpaar, staat gekleed op zijn paasbest achter de microfoon. Ze zingen het repertoire dat ze waarschijnlijk al dertig jaar doen, begeleid door een keyboard.
De voornamelijk gepensioneerde campinggasten
(dat heb je in het voorseizoen) komen na een paar
plastic bekertjes punch al in de stemming. En als het
duo een paar nummers later de sirtaki inzet, gaan
de voetjes van de vloer. De ene na de andere hit
wordt ingezet en de dansende gasten kennen er allerlei choreografieën op. Hun blikken zijn geconcentreerd en bloedserieus. Ook de aloude cha-cha-cha en foxtrot komen voorbij. We kijken onze ogen uit.
Na zo'n anderhalf uur (inclusief een lange pauze) houdt het zingende echtpaar het voor gezien en neemt een dj het over. Hij heeft er zin in, deze toch zeker 50-plusser, die zijn hooggeblondeerde, gepermanente vrouw in tijgerjurk heeft meegenomen. De muziek gaat vijf tandjes harder en monsieur de dj brult zelf lekker mee door de microfoon.
Ik waan me terug in de jaren '90. Toen ik nog kampeerde met mijn ouders of later, toen ik zelf hele seizoenen op Franse campings doorbracht voor vakantiewerk. Tot mijn verwondering ontdek ik dat de campingdisco van tegenwoordig nog precies hetzelfde is als twintig jaar geleden. Inclusief dezelfde hits als Alane van Wes, Don't You Want Me van The Human League en Take On Me van A-ha.
Mijn dochter van drie maakt het niks uit en swingt er lekker op los. We horen de muziek nog tot laat als we allang weer terug zijn bij de tent. En al hoe fout ook, het roept bij mij toch wel stiekem een ultiem soort vakantiegevoel op...:-)
